2009
Persbericht van Bob Rigter
COLETTE WICKENHAGEN TERUG BIJ
SUNDAY AFTERNOON JAZZ
Op zondag 18 januari opent
Sunday Afternoon Jazz het nieuwe jaar met
een optreden van jazz-diva Colette Wickenhagen als gastvocaliste bij het
Bob Rigter Kwartet.
Colette Wickenhagen kan door
haar eerdere optredens in Noordwijk wel
beschouwd worden als de publiekslieveling van Sunday Afternoon Jazz.
Door haar spontane, muzikale podiumpersoonlijkheid wordt elk stuk dat
deze bekende jazzvocaliste zingt tot een nieuwe belevenis. Met haar
doorleefde stemgeluid combineert Colette hartverwarmend spelplezier
met feilloze trefzekerheid in haar improvisaties. Zij heeft daarbij een
bijzondere chemie met het Bob Rigter Kwartet omdat deze combinatie
niet werkt met arrangementen, maar op de bühne steeds weer het nieuwe
avontuur met haar aangaat.
Naast Bob Rigter op tenorsax bestaat het kwartet uit Han van der Rhee
piano, Vincent Kuiper contrabas en Ben Schröder drums.
Sunday Afternoon Jazz is te
vinden in De Heeren van Noortwyck,
Quarles van Uffordstraat 103 te Noordwijk.
Aanvang 16:00 uur. Toegang vrij.
2008
Recensie uit Hongarije
COLETTE & CLOUS & COMPANY:
SONG FOR SALE
recesent: Mihály Czékus
vertaling door: Reka Deuten Makkai
De “geheimzinnige”
afkorting Colette & Clous verbergt de namen
van het Nederlandse
duo Colette Wickenhagen en Clous van
Mechelen. Colette heeft in 1986 de professionele wereld van
dansproducties omgewisseld voor die van jazz/blues zangeres.
In de afgelopen meer dan 20 jaar heeft ze met alle mogelijke
formaties opgetreden (duo, trio, quartet, quintet, sextet en big band).
De saxofonist Clous
van Mechelen is al lange tijd een centrale
figuur binnen het Noord-Europese jazz-leven. Zijn naam is aan
de album “Song for Sale” verbonden als muzikant, producent
en
geluidstechnicus.
Het album is een
15 nummers tellende, met een zorg samengestelde
standaard jazz collectie. De titel van de album is een allusie naar
het lied “Love For Sale” van Cole Porter – tevens te
beluisteren.
In de collectie zijn de liederen van Porter in meerderheid, vijf
composities zijn aan zijn naam verbonden. Daarnaast zijn er
van Hendricks (“No More Blues”), door Ellington (Ï Got
It Bad
And That Ain’t Good”) tot Holliday (“That Old Devil
Called Love”)
bijna van ieder “grote” iets te horen.
De band is doortrokken
door enthousiasme. De luisteraar
realiseert zich niet waar hij zich precies bevindt op de ladder
van presence, want de band manifesteert zich voor de luisteraar
als live-zijnde. Soms is alles zo levensecht, dat de luisteraar
zich vergist en gebaart naar de ober voor een glaasje, alsof hij
zich in een hete jazz club zou bevinden. De “Songs For Sale”
CD
is een goed voorbeeld om te laten zien/horen hoeveel nieuwe
kleuren en mogelijkheden nog verborgen liggen in de al ontelbare
variaties voortgebrachte jazz evergreens.
Medewerkers: Colette
Wickenhagen / zang, Clous van Mechelen /
saxofoon, George van Deijl / contrabas, Menno Veenendaal /
slagwerk en Nick van den Bos /toetsen.
Uitgever: Munich
Records (Nederland)
Website: www.colettewickenhagen.nl
COLETTE & CLOUS
& COMPANY: SONG FOR SALE
Írta: Czékus Mihály
A "titkos", Colette & Clous rövidítés
Colette Wickenhagen és Clous van Mechelen,
holland kettos nevét rejti. Colette 1986-ban a muvészi szinten
muvelt táncprodukciók
világát "cserélte el" a jazz/blues énekesi
szerepért. Az elmúlt több, mint 20 év alatt
szinte a leheto összes zenei formációval (duó,
trió, quartet, quintet, sextet és big band)
fellépett már.
A szaxofonos Clous van Mechelen hosszú ido óta központi
figurája az észak európai
jazz életnek. A neve a "Song For Sale" címet viselo
albumhoz muzsikusként,
producerként és hangmérnökként is kötodik.
Az album egy gondosan válogatott jazz standard gyujtemény,
szám szerint 15 dallal.
A lemez címe - a szintén hallható - Cole Porter a
"Love For Sale" mintájára született.
A kollekcióban Porter muvei vannak túlsúlyban, öt
szerzemény kötodik a nevéhez.
Mellettük Hendricks-tol ("No More Blues"), Ellington-on
keresztül ("I Got It Bad
And That Ain't Good") Holliday-ig ("That Old Devil Called Love")
szinte minden
"nagytól" hallható valami.
Határozottan lelke van a csapat muzsikájának. Meg
sem fordul a hallgató fejében,
hogy mérlegelnie kellene, hogy hol a hangzás helye a jelenlétérzet-skálán,
hiszen
életnagyságban manifesztálódik elotte az együttes.
Néha annyira életszeru az egész,
hogy elfeledkezve a helyszínrol a hallgató majdnem int a
pincérnek egy italért, ahogy
egy forró légköru jazz klubba vizualizálja magát.
A "Songs For Sale" jó példa arra,
hogy mennyi új színt és lehetoséget rejtenek
még magukban a már számtalan
variációban hallott jazz örökzöldek.
Közremuködnek: Colette Wickenhagen / ének, Clous van
Mechelen / szaxofon,
George van Deijl / nagybogo, Menno Veenendaal / dobok és Nick van
den Bos /
billentyusök.
Kiadó: Munich Records (Hollandia)
Honlap: www.colettewickenhagen.nl
2007
recensie uit Brazilië:
CD –
Songs For Sale /
Colette Wickenhagen & Clous van Mechelen.
Het is lastig om te
beginnen aan een bespreking over iemand op
de artistieke weg, waarvan ik denk dat die de perfectie benadert.
Ik doel in deze recensie op Colette Wickenhagen. Haar stemgeluid
doet me denken aan de onvergetelijke grondleggers van de vocale
jazz. Bovendien combineert zij dit geluid met haar indrukwekkende
gevoel voor “swing”, kenmerkend voor deze van oorsprong marginale
muziekvorm, zodanig tot een aureool van vrijheid, dat haar keuze
voor deze vorm van expressie respect afdwingt.
Colette koos op deze CD standards die haar de ruimte geven deze
vrijheid ten toon te spreiden, waardoor we, paradoxaal genoeg, juist
worden gegrepen. Ik vroeg me, al luisterend naar deze delicate muziek
af, of Mevr. Colette geen andere wegen wil exploreren buiten de
traditionele Jazz, gegeven haar meesterschap in deze stijl beschouw
ik haar als geslaagd.
Zij doet het niet alleen. De groep die haar begeleidt, bestaat uit 4
briljante muzikanten, die van deze CD een magistraal werk maken en
een voorbeeld zijn voor vele vocalisten die willen innoveren maar de
weg kwijt zijn.
Ik beweer: Colette is een grote. Zij verdient het om te worden gerekend
tot de selecte groep van de Beste Jazz Zangeressen van dit moment.
Zij wordt op deze CD begeleid door Clous van Mechelen op saxofoon,
Nick van den Bos op piano, Menno Veenendaal op drums en George
van Deijl op contrabas, hij speelt ook accordeon en vibrafoon als
het nodig is. Ze bereiken een ideaal geluid om Colette te begeleiden.
Ik raad aan om te genieten, speciaal als aperatief, van “Frim Fram
Sauce”, “Night and Day”, en “Can’t we be
friends”. Onvergetelijk.
Zorg dat je ‘m krijgt, het beste cadeau wat je voor iemand anders
of jezelf kan kopen.
Marcelo Tchechenistky.
(vertaling Ger Lohuis & Evelyn de Lourdes Landoltgonzalez)
Es difícil ponerse a hablar de alguien
que, en el camino artístico que transita,
considero que ha llegado a rozar la perfección. Me refiero en esta
crítica a Colette
WICKENHAGEN. Su registro de voz es equiparable al de esas inolvidables
inauguradoras del canto en el jazz y, además, ella lo desenvuelve
con un “swing”
que impacta con un halo de libertad, distintivo de esta música
de origen marginal
que ganó su respeto exactamente por buscar esa forma de expresión.
Colette,
en este CD, eligió los standards que le permiten exhibir esa soltura
que,
paradójicamente, nos atrapa. Me pregunté mientras escuchaba,
una y otra vez ,
estas obras deliciosas, si Miss Colette no tendría que explorar
nuevos caminos
fuera del jazz tradicional, dado que su maestría en este estilo
la considero lograda.
No está sola para esto. El grupo que la acompaña, estos
cuatro músicos brillantes,
hacen de este CD una obra maestra y de referencia para muchas vocalistas
que,
queriendo innovar, pierden el rumbo. Lo afirmo: Colette es una grande.
Merece
ser considerada entre el selecto grupo de las mejores cantantes de jazz
de la
actualidad Está acompañada en este CD por Clous Van Mechelen
en saxo,
Nick van den Bos en piano, Menno Veenendaal en batería y George
van Deijl
en contrabajo, también ejecutando acordeón y vibráfono
cuando le es requerido,
que consiguen un marco sonoro ideal para acompañar a Colette. Recomiendo
disfrutar especialmente como aperitivos “Frim Fram Sauce”,
“Night and Day” y
“Cant we be friends”. Imperdible. Consíganlo, es el
mejor regalo que pueden
hacer y hacerse.
Marcelo Tchechenistky
December 2007
RUSSIA
Reacties van bezoekers:
Moscow:
Polina Sveridova (jazz zangeres):
Colette Wickenhagen- haar performance
heeft veel indruk op mij gemaakt.
Het lijkt of zij alles
kan en dat het haar weinig moeite kost. Je kunt merken
dat ze een cabaret-opleiding heeft gehad.
Anatoli Saznef (doctor en muzikant):
De performance van Colette was
een logische afsluiting van het festival.
Zij is gewoon een orkaan, zij heeft het hele publiek opgewarmd met haar
ongelovelijke temperament. Geweldige en sterke keuze van haar liedjes.
Zij heeft een mooi repertoire en perfecte uitvoering, haar band was
ook geweldig.
Elena Birukova- Radiozender ‘Russische stem’, showredacteur
Jazzshow
Alle buitenlandse deelnemers
waren ongelofelijk goed. Ieder had
eigen gezicht en jazzwereld
welke ze aan publiek hebben geopend.
Het festival was perfect.
Alla Len (bezoeker):
Wij ( mijn vrienden en mijn
oma) ) waren bij het concert in Moscow waar
je aan mee deed met je groep.
En je was de BESTE daar en belangrijker nog – echt fantastisch!!
We hebben zo’n
plezier gehad met het kijken en luisteren naar je
voorstelling! Dank je, dat je naar Moscow bent gekomen! Mogen we
hopen je hier nog eens te zien?
Ik probeerde je DVD te vinden maar dat is me niet gelukt. Je zou een
DVD moeten uitbrengen
van een van je concerten omdat het zo heerlijk
is om je te zien optreden!
En het is ook jammer dat er niet meer informatie over je creatieve werk
is!!
(Artiesten zouden van jou moeten kunnen leren hoe zich te presenteren
op een podium!).
Tver:
Dr. Sergey (bezoeker):
Dear Colette!
Dank je wel voor je songs en het vuur dat je te toon spreidde in Tver
Philharmonic Hall, Russia.
Utrechts Nieuwsblad, Cultuur, 23-05-2005
Amersfoort Jazz herrijst overtuigend uit de as
JEROEN DE VALK
Met het in ere herstellen van de 'kroegentocht',
is Amersfoort Jazz
nieuw leven ingeblazen. Wie aanhaakte werd zelden teleurgesteld.
Ze heeft een stem als een luxueus gestoffeerde bruidsuite.
Behaaglijk, weelderig, warm.
Voorzien van spannende hoekjes en hoogpolige tapijten in gedempte tinten.
Colette Wickenhagen, een van de uitblinkers van Amersfoort Jazz, ontpopte
zich als
de complete jazzdiva met haar elastisch timbre, schier onbeperkte techniek,
speelse
improvisaties, indringende tekstvoordracht en opmerkelijke uitstraling.
Omdat ze op cd niet zo tot haar recht komt, geniet dit spectaculaire
en gerijpte talent
weinig bekendheid. Je moet haar live meemaken. Op de bühne leeft
ze op. In Amersfoort
stráálde ze; ze zwierde en danste en leek alle bezoekers
het liefst één voor één te willen
omhelzen. Die bezoekers wisten haar dan ook te vinden; hoewel ze nergens
was
aangekondigd, zat Sammy's Bar vol bewonderaars, vrienden en collega's.
Ze lijkt te beschikken over een relatief kleine maar trouwe schare fans.
WEELDE
Het optreden van Wickenhagen was onderdeel van de 'kroegentocht' waarmee
het festival van start ging. Een prozaïsche term die de weelde
aanduidt, waarin
Amersfoort kon baden, de gehele vrijdagnacht.
(vervolg van pagina 1:)
...Een ingetogen saxofonist als Ad Coolen kon concerteren
voor een groot publiek,
zaterdagmiddag onderaan de Onze Lieve Vrouwetoren.
Waarna het was toevertrouwd aan extroverte podiumbeesten - neem
zangeres
Colette Wickenhagen en Hans Dulfer om rond middernacht elders de tent
plat te spelen....
JEROEN DE VALK
CD recensie: October 2003
Voor wie Colette Wickenhagen kent, althans voor wie haar
dènkt te kennen, nou goed: voor
mij dan, is deze cd een grandioze verrassing. Colette was immers de
verpersoonlijking van het
ritme en de blues, van de fysieke jazz, van de haast tastbare overtuigingskracht.
Die is op dit
album niet verdwenen, maar er is iets aan toegevoegd. Of beter: een
onderdeel van haar kwaliteit
is zo uitvergroot dat het boven alle andere kwaliteiten uitsteekt: poëtische
zeggingskracht.
De muziek die ik van haar kende dwong je in beweging te komen; de muziek
op deze cd dwingt
je te gaan zitten en ademloos te luisteren. (Waarbij je je op een goed
moment realiseert dat er
onwillekeurig toch iets beweegt aan je lijf.).
Colette vroeg me een hoofdtelefoon op te zetten, me te
laten inspireren door de sfeer, en daar
dan een mooie tekst over te schrijven. Maar dat lukt me niet. Want als
ik zo intens luister - en
de muziek is ernaar dat die intensiteit alleen maar toeneemt - dan schieten
woorden tekort. Het
plezier in muziek, het oprechte genot, is dan niet meer in een mooi
stukje te vangen.
De nu volgende zinnen zijn dus onderdeel van een noodplan.
Het eerste wat opvalt bij het ter hand nemen van het cd-hoesje
is natuurlijk het repertoire.
Vijftien overbekende, je zou haast zeggen uitgekauwde classics. En daar
zit precies het geheim.
Colette behandelt de songs als nieuw ontdekte vondsten. Ze declameert
de woorden en zinnen
alsof die uit een geliefde gedichtenbundel afkomstig zijn, ze zingt
de melodie alsof die spontaan
bij haar opkomt, perfect passend over het ritme en de dictie van de
tekst.
Het is - hoe tegenstrijdig het ook mag ogen - die haast onbevangen benadering
die herinneringen
aan de traditie oproept. Herinneringen aan Sarah Vaughan nu en dan,
aan Ella Fitzgerald.
Vluchtig, niet overheersend, maar de verwantschap is er onmiskenbaar.
Het komt niet over als een poging tot imitatie of een te nadrukkelijke
beïnvloeding, maar veel
meer als steeds weer de oprechte eerste beleving van een nieuw lied,
dat inhoudelijke betekenis
heeft.
Vergeet het uitgekauwde, vergeet het overbekende; dat is wat Colette
deed en dat is wat haar
hetzelfde startpunt bood als haar illustere voorgangers. Dat is de verwantschap
die we horen:
authenticiteit.
Ik heb de opnamen inmiddels een paar keer beluisterd en
steeds weer vallen me nieuwe details
op. Van die kleine, ondefinieerbare momenten in de timing, de melodievoering,
de interactie met
de saxofoonlijn…, stuk voor stuk vondsten waar je als argeloze
luisteraar nauwelijks een vinger
op weet te leggen, maar die bij uitstek muziek onderscheidend maken.
Dit is waar musiceren om
gaat. Dit is wat luisteren naar muziek zo'n belevenis maakt.
Colette doet het natuurlijk niet in haar eentje. Clous
van Mechelen biedt zo fantastisch tegenpartij,
en het ritmetrio is zo inspirerend en solide, dat risicodragende improvisaties
eenvoudigweg niet
kunnen uitblijven. Maar dat die steeds weer tot een fascinerend goed
einde gebracht worden,
dat is toch echt de verdienste van de opnieuw verrassende en betoverende
zangeres zelf.
JAN RENSEN.
© Het Parool, 27-11-2003
Colette en Clous
in het Parool Theater
CORRIE VERKERK
Eén vraag bleef, gisteravond in het Parool Theater. Waarom
is de naam
Colette Wickenhagen geen gemeengoed bij het Nederlandse publiek? Wat een
stem.
''De Nederlandse Cleo Laine,'' doopte een bezoekster haar. Misschien dat
de
toegeslagen verkoudheid, die haar stem een beetje heser maakte dan normaal,
daar
mede debet aan was. Maar het is zeker een eretitel die haar toekwam.
Colette zong, begeleid door 'ons' Nieuwe Trio een aantal nummers van
de nieuwe cd die ze
onlangs samen met Clous van Mechelen and Company in Noord ten doop had
gehouden:
Songs for Sale.
Jazz classics in een relaxed jasje. ''Als je niet de drang voelt een vernieuwer
te zijn, kun je
daar beter eerlijk voor uit komen,'' aldus Van Mechelen op de hoes. Hij
blijft een fan van
Sonny Rollins, John Coltrane, Stan Getz en Johnny Griffin, om er maar
een paar te noemen.
''De manier waarop deze mensen spelen, is de reden waarom ik muziek maak.''
Gedateerd?
''Misschien, maar wel in a real jazz-mood.''
Samen met Het Nieuwe Trio verzorgde hij het voorprogramma. ''Zoals het
bij een echte ster
hoort,'' aldus zanger/gitarist Nick van Gasteren.
Een beetje jazz, een beetje rock, een beetje bebop en een onsje Chet
Baker, met bassist/gitarist
Tom Kwakernaat als de Hollandse variant op een zingende Chet.
Van Mechelen speelde er sax bij en piano soms beide tegelijk
en Colette verzorgde het
hoofdprogramma, met songs van Cole Porter en andere klassieke groten.
Thuis groeide ze
op met muziek. ''We luisterden naar Benny Webster, Ella Fitzgerald en
Louis Armstrong,
Miles Davis en vele andere geweldige musici.''
Daar begon haar liefde voor het tijdloze repertoire. ''Clous koesterde
diezelfde liefde en dat
bracht ons samen.''
Voor de liefhebber was het, kortom, een avond van muzikale herkenning.
En met het vorderen
van die avond groeide het enthousiasme.
''Waarom staat die vrouw eigenlijk niet in Carré,'' verzuchtte
een nieuwe fan, die meteen een cd
aanschafte om haar in elk geval thuis te kunnen horen, met nummers als
Night and Day,
Love for Sale en een klassieker die volgens Wickenhagen zelf helemaal
op het Parool Theater
sloeg: You'd be so nice to come home to.
Wat ons betreft staat de deur altijd wijd open.
© Het Parool, 27-11-2003
